Pokonać... siebie Gazeta Krakowska (październik 2005)

Dziś Światowy Dzień Jąkających się

Ludzie uważają, że jąkanie jest tylko drobnym problemem, którym nie warto się przejmować.

Tymczasem jąkanie, to nie tylko zwykło zaburzenie mowy, czy też powtarzanie sylab, to stan, który przejmuje kontrole nad całym ciałem osoby, blokuje wypowiadanie swoich myśli, ucieka się do układania czasami bardzo prymitywnych zdań z wyrazów, które w danym momencie są do wypowiedzenia, zamyka naszą osobowość dla innych - definiują problem terapeuci na stronie internetowej www.nowamowa.com.

Często ten „mały problem" prowadzi do wielu tragedii, niemożności pokazania prawdziwego siebie.

Przy każdym wyjściu do drugiego człowieka głowę, przeszywają nic myśli o tym, co powiedzieć, a „czy to powiem, czy będę w stanie".

Prowadzi to z czasem do wielu kompleksów, poczucia, że jest się gorszym od innych, że i tak nie zrobi się tego, co by się chciało.

W szkole jąkający się uczeń zazwyczaj ma gorsze wyniki w nauce, ponieważ często przy odpowiedzi woli powiedzieć „nie wiem" niż próbując odpowiadać, narazić się na odrzucenie, niechęć i drwiny.

Problem jąkania z reguły pomija się i spycha na boczny tor. Tak naprawdę osoba jąkająca się nie ma możliwości sama głośno powiedzieć o tym, co ją boli. Zwykle siedzi w domu, zamknięta wśród czterech ścian. W towarzystwie zwykle trzyma się z boku, nie zabiera głosu. Cały ból trzyma głęboko w środku.

W Polsce jest około 500 tys. osób jąkających się.

A ile jest takich, którzy nie przyznają się do tego. Pewnie drugie tyle.

Mnie również dotyczył problem jąkania się. Przez 18 lat. I wiem dobrze jak to jest. Żyłem jak w klatce. Nie mogłem nic sam załatwić. Musiałem prosić mamę albo braci, żeby poszli mi kupić chociażby bulkę, bo sam nie umiałem przełamać paraliżującego strachu przed jąkaniem się i przed tym, jak to ludzie odbioru.

Ale w końcu trafiłem w TV na program o terapii metodą prof. Lilii Arutyunian, który dał mi nadzieję.

Wypowiadali się ludzie, którzy pokonali jąkanie. Wtedy nie miałem możliwości, żeby iść na tę terapię, może nic byłem też gotowy. Ale po kilku latach zdecydowałem się.

Wcześniej nie wiedziałem o takim sposobie leczenia. Logopedzi nic mi nie pomagali. Trafiłem do Centrum Terapii Jąkania w Mikołowie, ośrodek prowadzony przez osoby, które same pokonały jąkanie.

Przyznam, że terapia nie jest jakimś cudem i nie przestajemy się jąkać w ciągu kilku dni, ale drobnymi krokami naprawdę można pokonać w sobie tego potwora, wyjść do ludzi.

Na początku za pomocą pisania myśli na kartkach, później stopniowego wychodzenia z mową do ludzi, aż skończy się problem.

Jak to cieszy, że wreszcie można być sobą! Na pierwszą konsultację, po 14 dniach terapii, mogłem już jechać sam, kupując bilet u kierowcy w autobusie. Wcześniej byłoby to nie do pomyślenia. Dla kogoś może to wydawać się śmieszne, ale mnie teraz każda rozmowa, każde wyjście do sklepu daje tyle radości i satysfakcji. Nareszcie sam mogę załatwić różne sprawy, porozmawiać, po prostu normalnie żyć.

Piszę o tym do redakcji, bo wiele osób niestety nie wie, że taka metoda jest. Rzadko ukazujące się, pojedyncze artykuły pt. jąkania się, które ukazują się w prasie, nie do wielu trafią. A przecież taki artykuł dla osoby jąkającej się znaczy bardzo wiele. Daje poczucie, że ze swoim problemem człowiek nie jest sam i że są metody walki z potworem.

GRZEGORZ CIUĆKA